دقت قرائت سنسور اکسیژن خون در نوزادان
پیام بگذارید
با پیشرفت مداوم فناوری در بخش‌های مراقبت‌های ویژه نوزادان، پروب‌های اکسیژن خون به ابزاری مهم برای نظارت بر وضعیت سلامت نوزادان تبدیل شده‌اند. عملکرد سیستم تنفسی و گردش خون نوزادان را با اندازه گیری اشباع اکسیژن (SpO2) در خون ارزیابی می کند. کاوشگرهای اکسیژن خون معمولاً روی کف دست یا کف پای نوزادان قرار می گیرد. با این حال، به دلیل پوست ظریف و جریان خون کم نوزادان، گاهی اوقات اندازه گیری در این نواحی محدود می شود. بنابراین، محققان شروع به بررسی سایر مکان‌های احتمالی قرار دادن کاوشگر، از جمله مچ دست و مچ پا کردند.
در مراقبت از نوزادان، اندازه گیری دقیق اشباع اکسیژن برای تشخیص و درمان به موقع مشکلات تنفسی یا گردش خون ضروری است. اصل اساسی پروب اکسیژن خون اندازه گیری نسبت هموگلوبین اکسیژن دار در خون از طریق سنسور فوتوالکتریک است. از آنجایی که ساختار عروقی و ویژگی‌های پوست نوزادان با بزرگسالان متفاوت است، اندازه‌گیری‌ها در مکان‌های مختلف ممکن است بر دقت نتایج تأثیر بگذارد. بنابراین، بررسی امکان سنجی و دقت قرار دادن پروب در مچ دست و مچ پا از اهمیت بالینی بالایی برخوردار است.
بر اساس مطالعه Phattraprayoon و همکاران. در سال 2011، این مقاله با هدف مقایسه نتایج اندازه گیری غلظت اکسیژن خون مچ دست و کف دست یک طرف و مچ پا و کف همان طرف در نوزادان تازه متولد شده انجام می شود. با تجزیه و تحلیل همبستگی و سازگاری بین این مکان‌های اندازه‌گیری مختلف، ارزیابی می‌شود که آیا مچ دست و مچ پا می‌توانند به عنوان مکان‌های اندازه‌گیری جایگزین موثر استفاده شوند یا خیر.
این مطالعه شامل 150 نوزاد بستری شده در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بود. محققان از پروب‌های اکسیژن خون برای اندازه‌گیری SpO2 در کف دست و مچ همان طرف و کف و مچ پای همان طرف استفاده کردند. اندازه گیری ها در ابتدا، 30 ثانیه و 1 دقیقه انجام شد. تیم تحقیقاتی با استفاده از روش‌های آماری، مانند تجزیه و تحلیل رگرسیون و نمودارهای بلند-آلتمن، رابطه بین اندازه‌گیری‌های جفتی غلظت اکسیژن خون را تجزیه و تحلیل کردند و میانگین اختلاف و انحراف معیار را محاسبه کردند.
این مطالعه ارتباط بالایی بین اندازه گیری SpO2 در کف دست و مچ دست و به طور مشابه، ارتباط معنی داری بین اندازه گیری در کف پا و مچ پا پیدا کرد. این نتایج نشان می‌دهد که خوانش‌های اندازه‌گیری مچ و مچ پا مطابقت خوبی با خوانش‌های سنتی کف دست و کف پا دارد.
از طریق محاسبه و تجزیه و تحلیل داده‌های نتایج تحقیق، اعم از مچ دست یا مچ پا، تفاوت و دقت نتایج اندازه‌گیری غلظت اکسیژن خون در مچ دست و مچ پا در محدوده معقولی است و می‌تواند الزامات نظارت بالینی را برآورده کند.
استفاده از مچ دست و مچ پا به عنوان مکان هایی برای قرار دادن پروب اکسیژن خون چندین مزیت بالقوه در نظارت بالینی دارد. اولاً، پوست در این نواحی ضخیم‌تر است و جریان خون نسبتاً زیاد است که به طور بالقوه خوانش‌های پایدارتری را ارائه می‌کند. دوم، مچ دست و مچ پا گزینه‌های دیگری را برای نوزادانی فراهم می‌کند که محدودیت‌هایی در کف و کف پا دارند، مانند ضایعات پوستی، آسیب‌ها یا محدودیت‌های موقعیت. علاوه بر این، در شرایط اضطراری، به دست آوردن قرائت های SpO2 به سرعت و با دقت برای تصمیم گیری پزشکی بسیار مهم است. با افزایش انتخاب مکان‌های اندازه‌گیری، کادر پزشکی می‌توانند با انعطاف‌پذیری بیشتری به موقعیت‌های مختلف پاسخ دهند.
با این حال، این تحقیق به محدودیت‌های بالقوه نیز اشاره می‌کند. به عنوان مثال، از آنجایی که مچ دست و مچ پا بیشتر از کف دست و کف پا اندازه گیری می شوند، ممکن است تحت تأثیر عوامل خارجی مانند تغییرات دما و فشار خارجی قرار گیرند. علاوه بر این، ممکن است لازم باشد انتخاب محل اندازه گیری با شرایط فردی تنظیم شود. به عنوان مثال، نوزادان نارس ممکن است به دلیل رشد ناقص پوست و سیستم عروقی نیاز به توجه ویژه داشته باشند.
در مجموع، این مطالعه داده های ارزشمندی را در مورد اندازه گیری پالس اکسیمتری در مچ دست و مچ پا نوزادان ارائه می دهد. نتایج تطابق خوبی بین اندازه گیری SpO2 مچ و مچ پا و نتایج سنتی کف دست و کف پا نشان داد. بر اساس این یافته ها، مچ دست و مچ پا می توانند به عنوان مکان های اندازه گیری جایگزین موثر عمل کنند، به ویژه زمانی که مکان های سنتی در دسترس نیستند یا اندازه گیری آنها دشوار است. مطالعات آینده می‌تواند کاربرد این مکان‌های اندازه‌گیری را در موقعیت‌های بالینی مختلف برای بهینه‌سازی روش‌های نظارت در مراقبت از نوزادان بررسی کند.